Oh, kantoortuin

Afgelopen maandag werkte ik aan een opdracht bedrijfsfotografie in Zeist. Portretten van werknemers, foto’s van de omgeving en foto’s van de kantoortuin. Er was een prachtig oud pand, net naast Slot Zeist, er waren ontzettend vriendelijke mensen, er was licht, er was ruimte. Het was er allemaal.  
De kantoortuin is over het algemeen gesproken niet mijn favoriete plek. Ronduit verstikkend en ongezond vind ik het om geen privacy, geen concentratie en geen eigen werkplek te kunnen hebben. De creativiteit, die men voor ogen had bij het lanceren van de kantoortuin -je kan lekker direct en vrijelijk schreeuwen naar je collega’s, niet gehinderd door deuren of wandjes van een cubicle– wordt door oeverloos gezwets over supermarktvoordeeltjes en perikelen thuis (of bij BN-ers, bij gebrek aan), in de kiem gesmoord.
Nou zit je natuurlijk niet op kantoor om alleen maar creatief te zijn. Dus dat is een win-win situatie.
In Zeist hadden ze het goed voor elkaar. De portret- en interieurfoto’s, die ik daar maakte, volgen nog, voor nu een aantal foto’s van werkruimten, die ik eerder dit jaar maakte in de omgeving van Zaandam.

More portrets…

Opvallend veel korting

“Zonder auto ben je hier niets! Nergens!”, zegt Reisleidster tegen mij als ik haar vraag naar het dichtsbijzijnde busstation. Ik huur twee fietsen bij twee Engelse dames in de stad. De stad heeft 10.000 inwoners. Het is meer een dorp. Ik krijg opvallend veel korting en wijt dat aan mijn vriendelijke rode gezicht. Het is de eerste dag, ik ben al verbrand. 

Op Vakantie-eiland is het snikheet. De weerapp geeft 32 graden aan, de thermometer van de apotheek in de kleine stad klokt 37. Mijn gevoelstemperatuur zegt 43. Ik ben niks gewend. Ik heb het warm in Nederland.

In doodsangst verkeer ik als ik begin aan de fietstocht. We rijden de berg af richting de kust. Mijn dochter voorop. Zij kent geen angst, zij is jong. Na een minuut krijg ik de smaak te pakken. Wind door mijn haar, zon op mijn kop, krekels doen wat krekels doen en mijn shirt bolt op, zodat het lijkt alsof ik een enorme dikke rug heb. Ik moet daar heel hard om lachen. Ik ontwijk de gaten in de weg als ware ik een volleerd toerder. Ik ga mijn dochter voorbij. Ha, deze ouwe vrouw komt nog best vooruit.

Dan sta ik opeens stil. Ik trap wel, maar er gebeurt niets. Ik trek en sjor aan de versnellingen. Zweet loopt in stralen van mijn gezicht en over mijn rug, waaraan het eerst zo grappig opbollende shirt zich nu stevig heeft vastgehecht. Achter hoor ik mijn dochter happend naar lucht vragen waarom we stil staan. Ik stap af. We moeten de berg op.

Na 5 minuten liggen we huilend langs de weg in een berg dennennaalden. De geur van hars kan onze wanhoop niet verbloemen. Voor ons, achter ons, naast ons, overal zon, stof en rotsen. We worden eerst blind, dan gaan we dood.

Ik zie de Engelse dames handenwrijvend mijn geld tellen, ik zie Reisleidster hard voorbij scheuren in een huurauto met airco, ik zie gieren boven ons hoofd cirkelen, ik hoor mijn dochter huilen.

Uit mijn rugzak pak ik een fles water en geef haar een grote slok en spetter wat water in haar gezicht en in haar nek. “Dankjewel, mam, zullen we weer verder gaan?”.

We lopen naar de bocht, en dan naar de volgende, en dan gaat het pad weer een beetje naar beneden. We stappen op en laten ons weer vallen, naar beneden, totdat we stilstaan en alles weer opnieuw begint. Maar dan net een beetje minder erg. Afzien went snel.

Slaap

©Todd Hido
©Todd Hido

Er bevindt zich een kleine apotheek in mijn hoofd
Met een weegschaaltje en een schepje
Om pillen te wegen
En te verpakken
In kleine papieren zakjes

In het apotheekje is het niet erg druk
Veel mensen lopen aan het gouden deurtje voorbij
Ze willen geen pilletjes en poeders
Het kleine apotheekje is hier voor mij

Zonder dit apotheekje zal ik worden opgenomen
in een grote kamer met lege muren
Ik zal daar
In het vat
verzuren

Dus als het wekkertje gaat ren ik gauw naar boven
Ik kus daar de apotheker en haar man
Zij zullen met hun kleine handen
Hun pilletjes en poeders
Mij verzorgen en verdoven

Dan kruipt opeens de tijd
Traag en reddeloos aaneen
En slepen zij mij
moeiteloos weer naar beneden
Waar ik woon sinds ik verdween
Om mij tussen frisse zijden lakentjes
In slaap te wiegen

(Amsterdam, 25 mei 2015)

goudlokjes

mijn muze

photoshoot in breda

The Maine for Macbeth

Voor het supercoole kledingmerk Macbeth maakte ik een fotoreportage van The Maine in De Melkweg Amsterdam (30 september 2014)

Deze slideshow vereist JavaScript.

©2014 Alle rechten bij ImagesofMariekeJosselet en Marieke Josselet | Fotografie | all rights reserved Marieke Josselet | Fotografie | m.josselet (at) upcmail.nl for info and orders

00:15 Saturdaynight, 020

Well we know where we’re going, but we don’t know where we’ve been and we know what we’re knowing, but we can’t say what we’ve seen and we’re not little children and we know what we want and the future is certain. Give us time to work it out.

 

Knutselen tegen eenzaamheid

Woensdag 16 april 2014 – Vandaag gaan de leerlingen van groep 8 van basisschool De Waterkant op pad om de bewoners van Woon- en Zorgcentrum De Werf namens de Riki Stichting een paaspakket aan te bieden en samen te knutselen. Waardevolle ontmoetingen zijn dit, waarbij wederzijds respect en begrip ontstaat tussen jong en oud. De Riki Stichting organiseert deze landelijke actie om eenzaamheid onder ouderen te verminderen en te voorkomen. Samen Pasen vieren; het verbindt en geeft plezier. 

“Ik vind het heel leuk om iets te geven”, vertelt Jet (11), leerling van groep 8, “en de oude mensen zijn blij met ons bezoek. Vorig jaar Pasen zijn we ook naar De Werf geweest. Soms help ik ook mee met bingo op woensdagmiddag, dan schenk ik koffie en thee in. Het is altijd heel warm in De Werf, maar nu hebben ze airco, geloof ik. Vorig jaar was er een meneer die aan mijn neus kon zien dat ik op ballet zat en er is een mevrouw die zegt: bingo spelen is echt geluk hebben. Dat zegt ze soms wel 10 keer. Dit is mijn favoriete mevrouw”.

Woon- en zorgcentrum De Werf is gevestigd in een modern pand op een paar honderd meter afstand van openbare basisschool De waterkant. De zon schijnt, de jassen gaan uit en groep 8 heeft er zin in: “We gaan naar de buren!”.
We worden hartelijk ontvangen door activiteiten begeleidster Clara. Paasbrood wordt geserveerd en cola ingeschonken. De leerlingen worden verwacht en de bewoners zitten al helemaal klaar om te kletsen en te knutselen.
Paasactie De Werf

Waar praat je over met de bewoners? vraag ik aan Jet, tussen het knutselen door.
“We praten over hun beroep, wat ze vroeger deden”, antwoord Jet, “Ik was getrouwd, zei een mevrouw tegen mij. Dat begreep ik niet zo goed, dat is toch geen beroep?”.
“En we praten over school, ze zeggen altijd dat ik goed mijn best moet doen en de term groep 8 begrijpen ze niet. Dan leg ik uit dat dat hetzelfde is als de 6e klas. Haha, dan begrijpen ze het wel, daar hebben ze zelf ook in gezeten”.

Persoonlijke aandacht is wat de Riki stichting belangrijk vind in het verminderen en voorkomen van eenzaamheid onder ouderen. Daarom organiseert de Riki Stichting, lid van Coalitie Erbij, deze paasactie. Eenzaamheid is niet alleen een individueel probleem, maar heeft ook alles te maken met de inrichting en cultuur van de samenleving en de manier van denken in de samenleving. En waar kan je dan beter beginnen dan bij de basisschool om hier verandering in te brengen?
KletsenLuna (11) uit groep 8 gaat naast Mevrouw Erfman zitten. Ze zijn allebei wat verlegen, maar na een paar minuten zijn ze al aan het praten en laat Luna zien hoe je de paasversiering maakt. “Mijn handen trillen te veel, doe jij het maar”, zegt Mevrouw Erfman tegen Luna.
“Ik ben al 90 jaar en ik vind het zo leuk die kinderen”, gaat ze verder, “ik heb zelf vier kinderen, maar die zijn al groot, hoor! Omdat de kinderen hier zijn, weet ik tenminste dat ik er nog bij hoor.” Mevrouw Erfman lacht van oor tot oor en knutselt vrolijk verder.
Knutselen

kunst met een verhaal

over een bijzondere kunstuitleen in Amsterdam West

Monique Cornelissen in de nieuwe ruimte van Beeldend Gesproken

Monique Cornelissen in de nieuwe ruimte van Beeldend Gesproken

“Wat kunnen we hier nou aan doen?”, Monique kijkt vragend. We staan buiten in de zon voor de kunstuitleen in de Borgerstraat. We drinken koffie en warmen op. Verkleumd zijn we terug gekomen van het bezoekerscentrum van De Hallen. Een huurdersbijeenkomst is vaak even doorbijten. Aanwezigheid is gewenst en vaak ook interessant, maar het is er koud en Beeldend Gesproken wordt tijdens het overleg een beetje ondergesneeuwd door de grote spelers van het project. We praten over overeind blijven staan tussen grote spelers in het algemeen en je niet laten passeren als kleine organisatie, als vrouw ook. Je stem laten horen, maar toch vooral jezelf blijven. “Onze tijd komt wel, we zijn hartstikke goed bezig en hoeven eigenlijk niet zo hard te schreeuwen”, is de conclusie. En daar zou Monique Cornelissen, directeur van kunstuitleen | galerie Beeldend Gesproken, wel eens gelijk in kunnen hebben. Feit is dat de kunstuitleen van Amsterdam West het al sinds 1992 prima doet. Een kunstuitleen met kunst van 120 kunstenaars uit het hele land. 2000 werken in de collectie en een klantenkring die bestaat uit bedrijven en organisaties uit de hele randstad en particulieren uit West, Zuid en Centrum. En nu dus de mogelijkheid om uit te breiden in De Hallen.

“Ik dacht helemaal geen kans te maken, het is een groot project”, verteld Monique als ik haar vraag hoe ze bij de happy few is gekomen. “Ondanks dat ik dacht geen kans te maken, ben ik toch naar een van de eerste buurtmeetings in De Klinker gegaan. Ik was benieuwd wat er ging gebeuren en of er mogelijkheden voor Beeldend Gesproken waren”. Monique glimlacht als zij vertelt over de buurtbewoners; een aantal zat met de hakken in het zand op de buurtbijeenkomst. Harry de Winter had een plannetje voor De Hallen, Off Broadway heette het, en daar waren zij niet van gecharmeerd. En dan kan Amsterdam West erg stug zijn.

Op een volgende buurtbijeenkomst werden geïnteresseerden gevraagd hun ideeën te presenteren. Monique nam een slideshow mee met kunstwerken uit de collectie en vertelde enthousiast over haar Beeldend Gesproken.
“Twee volle avonden zijn gevuld met presentaties van mensen uit de buurt. Er waren zoveel verschillende plannen en ideeën, geweldig!”.
In het hoofd van architect Van Stigt was er plek voor non-profit, naast het commerciële. Beeldend Gesproken werd uitgekozen om vorm te gaan geven aan De Hallen. De rest is geschiedenis.

Monique mag uitbreiden en kan niet wachten om de 15 kunstenaars op de wachtlijst ruimte te bieden.
“Beeldend Gesproken gaat voor reuring zorgen in de passage van De Hallen. Het hele jaar door. We gaan groter, er komt een podium en er is meer ruimte voor de galerie en dus voor exposities. Als de openingsexpositie ‘thin lines big waves‘  voorbij is op 20 april, openen we de volgende tentoonstelling ‘het andere verhaal‘ op 25 april in samenwerking met Stadsdeel West”.

Op naar De Hallen dus. Een prestigieus project dat wel eens zou kunnen gaan uitgroeien tot dé hotspot van Amsterdam. De oude tramremise wordt verbouwd met behoud van stijl, maar met een nieuwe functie. Een centrum voor media, cultuur, mode en ambachten, met daarbinnen ruimte voor kleinschalige werkgelegenheid. Dit alles middels duurzaam denken, werken, bouwen en exploiteren. En hier past Beeldend Gesproken uitstekend tussen.
Beeldend Gesproken verhuurt en verkoopt kunstwerken van professionele kunstenaars met een psychiatrische achtergrond. “Mensen verwarren het wel eens met een dagbesteding voor mensen met een beperking”, vertelt Monique, “maar dat is toch wat anders.”
“Onze kunstenaars zijn stuk voor stuk professionele kunstenaars. Het enige verschil met andere kunstenaars is dat zij een psychiatrische achtergrond hebben of hebben gehad. Wij houden contact met de kunstenaars en als iemand van de radar verdwijnt, signaleren wij dat vaak als eerste. We gaan dan informeren bij de kunstenaar of bij familieleden. We proberen weer contact te krijgen.”

De relatie die Beeldend Gesproken heeft met haar kunstenaars is blijvend. Iets wat in de maatschappij niet altijd vanzelfsprekend is. Als je uitvalt door psychische problemen, is dat op zich al heel naar en verwarrend. Voor jezelf en voor je omgeving, alles staat op losse schroeven. Daarnaast beland je in de ziektewet of je verliest zelfs je baan, je doet niet meer mee.
Echter niet bij Beeldend Gesproken. Zodra het weer beter met de kunstenaar gaat, kan hij of zij weer aan de slag en pakken Beeldend Gesproken en de kunstenaar samen de draad weer op. Deze draad weer oppakken is van groot belang en van onschatbare waarde voor mensen met een psychiatrische achtergrond.
Monique kijkt serieus als we komen te spreken over dit onderwerp en geeft het voorbeeld van een kunstenares, die hoog opgeleid is en aangesloten is bij Beeldend Gesproken. “Een bijzonder intelligente vrouw, met een heldere visie op kunst en psychiatrie en hier ook lezingen over geeft. Echter heeft zij niet zo heel lang geleden een psychose gehad, dat kan namelijk iedereen gebeuren, waardoor ze alles kwijt is geraakt, haar atelier, haar netwerk, ze was zelfs een lange tijd onvindbaar. Als iemand als zij weer op de stoep staat bij Beeldend, dan schiet ik echt even vol en ben blij dat zij haar leven kan oppakken en weer mooi werk kan gaan maken”.
“Dit is een nogal zwaar voorbeeld, hoor, er zijn ook vele lichtere voorbeelden”, nuanceert Monique. “Het gaat om het contact en begrip. We bieden zekerheid in onzekere tijden.”

De kunstenaars die aangesloten zijn bij Beeldend Gesproken maken prachtig werk, en vanaf 5 april zal het beste werk van alle kunstenaars te zien zijn in de nieuwe stijlvolle ruimte in De Hallen. De expositie ‘thin lines big waves‘, een overzichtstentoonstelling, wordt dan geopend.  En op 5 april is het open huis tussen 11 en 16 uur en is iedereen welkom om te komen kijken, luisteren, kennismaken, meedenken.
Het nieuwe Beeldend Gesproken en de inspirerende omgeving van De Hallen lenen zich bij uitstek voor het bezichtigen van kunst, beetje rondsnuffelen tussen de beelden, op zoek gaan naar verhalen. Beeldend Gesproken gaat een culturele impuls geven aan deze buurt en aan de stad. En die plek tussen de groten? Beeldend Gesproken heeft haar eigen stem, haar eigen verhalen. Dat blijft.

kunstuitleen | galerie BEELDEND GESPROKEN verhuist als eerste naar DE HALLEN

Beeldmerk Beeldend Gesproken De Hallen

Beeldmerk Beeldend Gesproken De Hallen

Op een centrale plek in Amsterdam West, tussen Kinkerstraat, Ten Katemarkt en Bellamyplein, wat ooit tramremise en werkplaats waren, staan De Hallen. Een fenomenaal gebouw met rijke stadshistorie.
Na jarenlange leegstand en twijfels over de bestemming van deze prachtige panden, openen op 4 en 5 april 2014 de eerste nieuwe bewoners hun deuren.
Kunstuitleen | galerie Beeldend Gesproken is een van de eerste huurders, samen met OBA en Recycle, die het startschot gaan geven voor een hele nieuwe periode in de geschiedenis van De Hallen. Een plek waar een unieke mix van cultuur, educatie, horeca, shops en entertainment te vinden zal zijn.

Beeldend Gesproken is een social enterprise, waarin de maatschappelijke doelstelling voorop staat: kunst verhuren en verkopen van kunstenaars met een psychiatrische achtergrond en hen daarmee helpen met maatschappelijke participatie en het verwerven van eigen inkomsten. Daarnaast wil Beeldend Gesproken bijdragen aan een beter imago van mensen met een psychiatrische achtergrond en de beeldvorming rondom hen positief beïnvloeden.

Beeldend Gesproken
Beeldend Gesproken heeft een bijzondere collectie opgebouwd die momenteel ruim 2000 werken omvat van circa 120 kunstenaars.

DeHallen

Aan de Hannie Dankbaarpassage 23 (ingang Tollensstraat) in de totaal gerenoveerde De Hallen zal Beeldend Gesproken vanaf 4 april 2014 haar werk voortzetten en aldaar een prachtige nieuwe ruimte betrekken. Een ruimte waar ook plek is voor een podium en exposities. Er zullen thema-tentoonstellingen en workshops worden georganiseerd en ook zal Beeldend Gesproken voor muziek, poëzie en performances op het nieuwe podium zorgen.

Opening en Open Dag
Bij Beeldend Gesproken zal tijdens de opening op 4 april 2014 de expositie thin lines big waves worden geopend; een overzichtstentoonstelling van het topwerk van alle kunstenaars uit de collectie van Beeldend Gesproken; een golf aan professionele kunst zal zich verspreiden door de hele ruimte tot in de passage van De Hallen. Thin lines big waves zal tot 20 april 2014 te zien zijn bij Beeldend Gesproken.
Job Cohen zal de officiele opening verrichten.
De opening is alleen voor genodigden.

Op 5 april 2014 houdt Beeldend Gesproken een open dag. Iedereen is welkom van 11:00 tot 16:00 uur om de expositie thin lines big waves te zien, rondleidingen te volgen en informatie te krijgen. Er is een meet & greet met de kunstenaars, live muziek & poëzie en een kinderkunstatelier.

____________________________________________________________________________ 


Noot aan redactie, journalist, blogger
: De opening van Beeldend Gesproken in De Hallen zal plaatsvinden op 4 april 2014 van 16:45 tot 19:00 uur. Mocht u aanwezig willen zijn om hierover te bloggen, een stuk of recensie te willen schrijven, neem dan contact op met Beeldend Gesproken.
De open dag bij Beeldend Gesproken in De Hallen zal plaatsvinden op 5 april 2014 van 11:00 tot 16:00 uur.
Uiteraard is er de mogelijkheid voor het afnemen van een interview met Monique Cornelissen, directeur Beeldend Gesproken en/ of verschillende kunstenaars. Tevens is er een eventueel een fotograaf beschikbaar voor verzorgen van beeldmateriaal.
Voor meer informatie over de mogelijkheden neem contact op met Marieke Josselet, Pr & Communicatieadviseur Beeldend Gesproken, 020 3090390 of 06 36121812 of marieke.josselet@beeldendgesproken.nl 

 

 

mijn cv

Dit is wat ik doe. Dit is wat ik kan en dit is wat ik leuk vind.
En ik zoek werk binnen de Kunst & Cultuur- of Welzijn & Zorgsector.
Als je wat hoort, weet of ziet, laat het mij gerust weten op m.josselet@upcmail.nl.
Dankjewel!

InfoGraphic CV